Verschillende Parlementsleden brachten in mei een inleefbezoek aan een opstelling die de situatie in een Afrikaanse vrouwenkliniek nabootste. Ook een CD&V-delegatie ging langs. Met de kliniek en het inleefbezoek vragen de Parlementairen voor de 2030 Agenda, een werkgroep waar ik ondervoorzitter van ben, aandacht voor de nood aan universele toegang tot gezinsplanning, één van de targets in de nieuwe Duurzame Ontwikkelingsagenda (opvolger van de Milleniumdoelstellingen). 225 miljoen vrouwen willen immers een zwangerschap uitstellen of voorkomen, maar hebben geen toegang tot moderne vormen van anticonceptie. Vooral in Subsahara Afrika botsen jongeren en vrouwen op verschillende barrières in de toegang tot gezinsplanning.
Mijn indrukken van het bezoek:
De verhalen in de kliniek plaatsen de Afrikaanse vrouwenkliniek in fel contrast met de situatie in België. Professionele acteurs confronteerden ons tijdens het bezoek aan de kliniek met een wereld van verschil. Hoe reageer je als een gezondheidswerker jou, als jonge vrouw die met anticonceptie wil starten, een preek geeft over het belang van onthouding? Wat doet het om, als zwangere gehuwde vrouw plots te horen dat je seropositief bent?
Waarom is gezinsplanning zo essentieel?
Anticonceptie bekomen is in Sub-Sahara Afrika bijzonder moeilijk en vaak nog een kwestie van leven of dood. Zo is de kans dat een 15-jarig meisje in de Democratische Republiek Congo tijdens haar leven sterft aan complicaties van een zwangerschap of bevalling 1 op 24. Ze loopt daarmee 333 keer meer risico dan meisjes van 15 in België. Doordat veel vrouwen geen toegang hebben tot anticonceptie worden ze vaak op (erg) jonge leeftijd zwanger of zijn ze snel opnieuw zwanger na de geboorte van een kind. Daardoor lopen ze grote risico's voor hun eigen gezondheid, die van hun baby en de andere kinderen in het gezin. Het inlossen van de vraag naar gezinsplanning zou jaarlijks naar schatting 150.000 vrouwenlevens kunnen redden, de dood van 590.000 pasgeboren baby's kunnen vermijden en voorkomen dat een half miljoen kinderen hun moeder verliezen. Het vormt daarom onderdeel van de duurzame ontwikkelingsagenda waartoe de lidstaten van de Verenigde Naties zich tegen 2030 geëngageerd hebben.
